Kapitein Rondo en prachtig weer = een top zomerkamp!

Op 21 juli was het dan eindelijk weer zover. Na een jaar lang wachten stond Zomerkamp voor de Zeeverkenners weer voor de deur. Dit jaar naar de Kagerplassen met als thema Het Koloniseren van Nieuw Amsterdam. Niet zover varen als dat we gewend zijn, maar op een eiland afgescheiden van de bewoonde wereld en zonder mobiele telefoons merk je daar vrij weinig van.

Rond half 10 vertrok de sleep met alle kaderleden naar de Kagerplassen. De wel 2,5 uur duurde sleep kwam keurig op tijd aan bij ‘t Zeeverkennerseiland. Nadat ook de vrachtwagen en het niet kader was gearriveerd kon er begonnen worden aan het opzetten van het kampterrein onder een brandende zon.

Na een heerlijk avondmaal vond het eerste themamoment plaats. In de verte met een ondergaande zon kwam een schip aanvaren die aan land kwam op Zeeverkennerseiland. Een iets wat onhandige man met twee vlotte matrozen stapte van boord met een Nederlandse vlag. Kapitein Rondo is met zijn matrozen gestuurd vanuit de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden om Nieuw Amsterdam te koloniseren en groot te maken. Natuurlijk had Kapitein Rondo zijn handelsmerk meegenomen zijn heerlijke Rondo koeken met vanille en chocolade smaak. Uiteraard was iedereen het ermee eens dat vanille Rondo koeken veel lekkerder zijn dan de chocolade Ronde koeken.

De bakken moesten doormiddel van handelen nieuwe gebouwen bouwen en zo hun handelspost uitbreiden en de bak met de grootste handelspost is de winnaar. Maar voordat ze konden handelen moesten ze de handelsposten nog wel ontdekt worden. Dit gebeurde tijdens het Introductiespel op dag 2. Er werd fanatiek gestreden om als eerste de beste handelspost te ontdekken, waarbij zelfs een van de boten schade opliep door een wat te lage brug.. of een wat te hoge boot..?

Op dag 3 was het tijd om de creativiteit de vrije loop te laten. De schatkisten van de bakken en de vlagen moesten de uitstraling van de bak gaan krijgen. Er werden een aantal prachtige exemplaren gemaakt! In de middag, hoe kan het ook anders, werd het veel warmer. En dus was het tijd voor de watersportdag. Zo moesten de bakken: een boot keren, zo lang mogelijk achter de BBM hangen, waterpoloën, een waterparcours afleggen en paal worstelen om te laten zien welke bak het sportiefst was.

En toen was het alweer dinsdag. De dag om naar de stad te gaan en daar de voorraden zoetigheid weer aan te vullen. Iedereen had ten slotte veel te weinig snoep mee gekregen (grapje!). Dit jaar was Leiden de gelukkige stad. In het (je raad het inmiddels al) warme Leiden moesten de bakken hun handelskills laten zien door een pen om te ruilen voor producten van hogere waarden. Dit noemen we ook wel Swoppen. Kapitein Rondo kon tevreden zijn met het resultaat van alle bakken. Naja alle bakken, bij 1 bak waren de meningen verdeeld over de wat de waarde van het beruchte beertje was.

Na het swoppen was het tijd voor de kookwedstrijd en ook hier was Kapitein Rondo erg verrast. Van de heerlijke voorgerechten, naar de wisselend gelukte hoofdgerechten en de soms tegenvallende nagerechten. Maar wat maakt het ook uit, normaal kookt je moeder dus waarom moet je kunnen koken, toch…

En op woensdag begon het dan eindelijk iets harder te waaien ondanks dat de zon harder bleef “shinen”. Als het waait dan gaan de Zeeverkenners hier gebruik van maken. Een zeilrace in Volvo Ocean Style was uitgezet. Tijdens deze zeilrace moesten de Zeeverkenners de Kagerplassen over in verschillende “Legs” afgewisseld door “In-Port” wedstrijden waarbij uiteindelijk 1 bak duidelijk de beste was.

Op woensdagavond volgde natuurlijk een spannend moment: de voorbereiding op de roemruchte HIKE. De kaderleden werden geïnstrueerd over de Do’s en Dont’s, de route en het ingevoerde Tropenprotocol (want ook tijdens de HIKE bleef het heet). Het niet kader kreeg alle tips en trucs te horen wat je vooral wel en vooral niet moet doen tijdens de HIKE, want eerlijk is eerlijk voor de eerste keer is het soms best een beetje spannend. De HIKE-groepjes werden bekend en wonder boven wonder volgde er sinds jaren geen emotionele uitbarstingen. Iedereen kon met een gerust hart gaan slapen.

De dag erna werd iedereen zijn tent uitgebrand als het niet door de Staff kwam dan was het wel door de zon. De grootste vriend (en vijand) voor de Zeeverkenners tijdens de HIKE. Kapitein Rondo zwaaide de Zeeverkenners uit en hoopte dat de Zeeverkenners terugkwamen met nieuwe ontdekte gebieden.

‘s Avonds was het tijd om de eerste balans op te maken. Twee bakcombinaties waren 20 km ver gekomen en één bakcombinatie 10 km. Waarbij sommige bakken erg veel zonuren te voorduren hadden gekregen. Gelukkig voor de Niger en Mississippi (zij hebben het de eerste dag wel het zwaarste gehad van allemaal) was een brandweerman zo vriendelijk om de kazerne beschikbaar te stellen. Al mochten de andere bakcombinaties niet klagen met de schuren waar ze de eerste nacht mochten overnachten. Een van de bakcombinaties werd ’s ochtends zelfs verwend met warme croissantjes, hoe lekker is dat?!

Op de tweede avond hebben de Amazone en Colorado hun kilometerachterstand goed weten te maken door in de avond (toen het wat was afgekoeld) kilometers te maken. Al had de bootsvrouw van de Colorado wel wat moeite met het begrijpen van de instructies van de staff. De Niger en Mississippi hadden het wat rustiger aangedaan en waren in een parkje dichtbij het eiland beland. De Tigris, Wolga en Yangtze hadden weer een schuur geregeld en waren heerlijk aan het zwemmen in de Ringvaart (dichterbij huis kon niet).

De laatste dag van de HIKE begon het weer wat te betrekken, de wind trok aan en de zon verdween. Het ging zelfs heel even hozen alsof de Zeeverkenners in de tropen waren beland. Uiteindelijk waren alle bakken op tijd en veilig binnen en konden ze zich klaar maken voor de ouderavond. Kapitein Rondo verwelkomde iedereen terug en had een brief ontvangen van de Staten-Generaal met het bericht dat de Gouverneur langskwam om Nieuw-Amsterdam in te lijven als grootste stad in Amerika.

De tweede week was begonnen en in deze week ging de wind terugvechten tegen de zon. Het smokkelspel te water moest worden omgetoverd vanwege de harde wind door een smokkelspel te land. Waarbij het fanatisme van de Zeeverkenners goed zichtbaar werd. Als de Zeeverkenners goed hadden opgelet deze dag hadden ze tijdens de nacht hier profijt van gehad. Want het meeste gevraagde/gevreesde spel stond op het programma: het Nachtspel. De staff krijgt namelijk dagelijks de vragen “hebben we vanavond nachtspel” of “we hebben vanavond toch geen nachtspel, want daar heb ik echt geen zin in?”. De Gouverneur was onderweg naar Nieuw-Amsterdam ontvoerd door de indianen en de Zeeverkenners moesten de Gouverneur bevrijden. En hoe kon het ook anders dat Kapitein Rond precies wist waar de indianen zaten. Gelukkig voor de Gouverneur waren de Zeeverkenners de indianen te slim af en werd hij bevrijd.

Op maandag was het tijd om beetje uit te slapen want het energielevel van sommige Zeeverkenners was aardig gedaald. De Gouverneur stelde zich voor en stuurde de bakken op een dagtocht richting Kaageiland opzoek naar nieuwe grondstoffen. Tussentijds werden de Zeeverkenners verast door heerlijke pannenkoeken. Daarna werd de tocht vervolgd en kwamen de bakken een voor een op het eiland terug. ’s Avonds volgde nog een Sokworstelcompetitie die er heftig aan toe ging, want wie wil er nou niet Nederlands Sokworstelkampioen zijn?

De een na laatste dag was aangebroken voor het niet kader en dus stond het eindspel op het programma. Het scorebord liet een spannende tussenstand zien waarbij voor het eindspel de emoties nog even hoog waren opgelopen (fijn om te zien dat iedereen zo fanatiek was). Nadat alles weer was rechtgetrokken bleek de Gouverneur ervan door te zijn gegaan met alle grondstoffen van de bakken. Hij was in dienst van de Spanjaarden en had de Zeeverkenners verraden. Kapitein Rondo was woest. Helaas moest de eerste achtervolgingspoging worden gestaakt vanwege de te harde wind. Maar die middag lukte het de bakken alsnog om de Gouverneur te pakken te krijgen.
De laatste avond volgt traditiegetrouw met een BBQ en de Bonte avond waarbij alle kinderen een act hebben voorbereid en uiteraard deed de Staff ook een act.

En toen was het alweer woensdag. Het niet kader pakte hun spullen in, de tenten werden schoongemaakt en de eindronde van spel volgde. Uiteindelijk bleef het lang spannend door alle ontwikkelingskaarten maar de Mississippi, Tigris en Yangtze waren de winnaars van Zomerkamp 2018. Het niet kader ging naar huis en het kader had nog een paar dagen lekker kunnen chillen en geholpen met opruimen. Daarnaast hebben we de zelf voorbereidde kaderactiviteiten gedaan en Mister X in Delft gespeeld.

Maar ook aan deze pret kwam een einde. Het werd zaterdag en ook de laatste tenten gingen naar beneden. De vrachtwagen zat weer vol en de sleep vertrok richting onze eigen eilanden. Daar aangekomen stonden alle ouders weer klaar om hun vermoeide kinderen op te halen die weer een ervaring rijker waren.

Wij als Staff hebben erg genoten van een top Zomerkamp en hebben het idee dat het ook voor alle Zeeverkenners geldt. Hopelijk gaan er volgend jaar weer net zoveel (of nog meer) Zeeverkenners mee.

Tot 1 september!