Berentocht 2013 start in België
Voor de Zeeverkenners is het de tocht der tochten. Ergens op een geheime locatie in Nederland, drie dagen lang wandelen, wandelen en nog eens wandelen. Traditioneel met sneeuw, ijs, kou, blaren en heel veel kilometers. Toch klopte er op 28 december van het vorige jaar iets niet. Er was geen sneeuw of ijs te bekennen en het was alles behalve koud. De geheime locatie in Nederland ook daar zat een geurtje aan. Na één uur en driekwartier rijden net over de grens in België, met routebeschrijving en kompas op zak kon de Berentocht 2013 beginnen.
De Zeeverkenners vertrokken de eerste dag vol goede moed. Ergens op een parkeerplaats vol met vrachtwagens in het gezellige Baarle-Nassau/Baarle-Hertog. Wat moest het heerlijk aanvoelen voor de Zeeverkenners toen de bakken na ongeveer anderhalf uur lopen het beginpunt weer konden zien. Inderdaad, jullie zijn een rondje gelopen! De eerste dag viel de Zeeverkenners toch vrij zwaar. Aangekomen op de eerste post, begonnen de eerste zere voeten al parten te spelen. ‘Hoeveel kilometer is het nog?’ ‘Zijn we al over de helft?’ Tja, de staf wist helaas van niks…
De eerste bakken kwamen rond 15:00 uur aan op het eerste clubhuis in Alphen. Een klein dorpje ergens in Brabant. De Zeeverkenners begrepen niet zo goed in welk land ze zich bevonden. Ze begonnen in België, liepen snel de Nederlandse grens weer over, maar zijn toen nog drie keer België weer in- en uitgelopen. Een opluchting voor de staf, want dat betekent in ieder geval dat de Zeeverkenners goed hebben gelopen. Nu zijn wij jullie een korte uitleg verschuldigd. In Nederland bevinden zich ‘stukjes’ Belgisch grondgebied zogenaamde ‘Enclaves’. Dit zijn stukjes België volledig omringd door Nederlands grondgebied. In het clubhuis in Alphen trof de staf vermoeide Zeeverkenners aan, maar de sfeer zat er gelukkig nog steeds in! Na het eten wilden alle Zeeverkenners snel naar bed, dachten ze. Helaas! Het niet-kader bleef lekker in het warme clubhuis en hebben de avond gevuld met het propjes spel. Het kader moest verplicht op dropping! Het enige wat ze meekregen waren coördinaten en de kaart. Het eerste coördinaat leidde de groep kinderen naar het volgende coördinaat, dat naar het warme clubhuis leidde. Het kader zou het kader niet zijn, als ze in één keer goed zouden lopen. Dat deden ze dus ook niet en ze zijn later op de avond opgehaald zodat het kader ook lekker kon gaan slapen en zich klaar kon maken voor de volgende dag.
Dag twee, een dag met nieuwe kansen en nieuwe prijzen. Vroeg uit de veren om te beginnen met het eerste route-onderdeel van de dag, kruispuntenroute. De Zeeverkenners moeten op ieder kruispunt op basis van de situatieschets bepalen welke richting ze op moeten. Zie hieronder een voorbeeld van het eerste route-onderdeel van dag 2.
De route ging voorspoedig, maar de bakken raakten een beetje verdwaald rond de Alphense Bergen. Al snel kwamen de eerste bakken aan bij de eerste post in Gilze, waar de speciale opdracht op de bakken stond de wachten. Dit jaar een Cd’tje met negen geluidsfragmenten. Louis van Gaal, Matsoe Matsoe en Dokter Doofenshmirtz waren onder andere de stemmen die de revue passeerde. Ieder juist beantwoorde geluidsfragment leverde de bak een puzzelstukje op voor de blinde vlek later op de dag. Alle bakken wisten er een potje van te maken, samen lopen, verkeerd lopen omdat ze een bepaalde foto niet konden vinden. Toch hebben alle Zeeverkenners dag twee uitgelopen. De ene bak was iets eerder dan de andere, maar een prima prestatie als je het ons vraagt! Een clubhuis vol met ridders en kastelen, maar vooral lekker warm. Na het eten en de kerstfilmpjes was het tijd voor scouting oud en nieuw. Een paar dagen eerder, met oliebollen en kinderchampagne wisten de Zeeverkenners er een feestje van te maken! Het kader mocht iets later naar bed, maar eenmaal op bed viel iedereen snel in slaap.
De laatste dag van de berentocht 2013. Alweer vroeg uit de veren, want de Zeeverkenners hadden nog een aantal kilometers te gaan. Via Goirle leidde de route van dag drie door de stad Tilburg naar het eindpunt in Berkel-Enschot, waar de snackbar niet eerder open wilde voor de kinderen. Uiteindelijk was de plaatselijke snackbar waarschijnlijk bijna door zijn voorraad frietjes heen toen de eerste ouders alweer arriveerde. Nadat ook de laatste bak binnen was mochten we in ‘diep Brabant’ de berentochtbeer 2013 uitreiken. De bak die de berentochtbeer voor het eerst sinds mensenheugenis weer eens gewonnen heeft……. DE DONAU! GEFELICITEERD!!
Ps. Dit is een snackbar vol met Zeeverkenners!