Wilde Vaart heeft genoten in Wiltz!

Na vele maanden van voorbereiden was de Wilde Vaart er bijna helemaal klaar voor, het zomerkamp! Ook dit jaar heeft iedereen hard zijn best gedaan om van dit zomerkamp een succes te maken. De locatie stond vast, het vervoer was geregeld, de activiteiten waren gepland, en financieel was ook alles rond. Alleen er was één ding wat nog miste, het kampthema! Na een korte brainstormsessie, waarbij de meest obscure en bizarre thema’s werden geopperd, waren we er uit. ‘Pakken wat je pakken kan!’ Mooi, thema binnen, voorbereidingen waren rond, de Wilde Vaart kon vertrekken! Na een emotioneel afscheid van de ouders stapten we met z’n twaalven in de auto’s. Op naar Wiltz, Luxemburg, om daar te pakken wat er te pakken valt!

Na een goede vier uur rijden waren we eindelijk aangekomen, om er vervolgens achter te komen dat we een sherpagroep uit Soest als buren hadden. Da’s alvast een goed begin! Maar eerst het kampement opbouwen. Iedereen is hard aan de slag gegaan, en voor dat we het wisten zaten we allemaal in onze opklapstoeltjes te genieten van het weer. Een mooi moment om even de kampregels door te spreken:
Regel 1: Geen alcohol of drugs!
Regel 2: Tien uur ontbijt!
Regel 3: Als je ergens anders slaapt dient dit altijd gemeld te worden bij de begeleiding en je dient eerst toestemming te krijgen van de begeleiding van de andere groep!

Na een snel maar voedzaam avondmaal was het tijd om even de nieuwe bijlen uit testen, waarna we een rondje over het kampterrein hebben gemaakt om te kijken of er nog leuke scoutinggroepen waren. Na nog even bij het vuur gechilld te hebben ging iedereen maar op tijd naar bed, want zo’n dag niks doen in toch wel vermoeiend.

De volgende dag was het tijd om te relaxen, wat overigens gold voor het gehele zomerkamp. De Wilde Vaart is op verkenningstocht gegaan, namelijk naar het Chateau de Wiltz, om daar even het thuisfront te appen met de gratis WiFi, en om de naastgelegen supermarkt te plunderen. Ook zijn we het bos nog even in gewandeld om wat bomen om te hakken voor het kampvuur die avond. Na een aantal potjes Hollandse Leeuwen met het hele kampterrein werd er nog snel even een vuurtje gemaakt, want we hadden gasten. En voor degenen die het nog niet wisten, het leukste deel van een Wilde Vaartkamp blijft toch altijd het kampvuurtje ‘s avonds. Of je er nou met andere scoutinggroepen wat zat te lullen, of gewoon met elkaar Weerwolven van Wakkerdam speelden, het was altijd gezellig! Vandaar dat de Wilde Vaart vaak tot in de late uurtjes nog rond het vuur zat, en dat de ‘tien uur ontbijt’-regel voor sommigen heel vervelend was.

Maar de meesten hadden geen last van die regel, want om negen uur smolt je namelijk al je tent uit. Veel geslapen werd er dus niet. Vandaag zouden we naar het zwembad gaan, om daar lekker af te koelen en te genieten van het heerlijke weer. En dat is goed bevallen, want we zijn er die week nog twee keer heen geweest.
Die middag kregen wij ook te horen van de belangrijke Wilde Vaart-traditie om ieder jaar op zomerkamp een ‘feestje’ te organiseren voor het hele kampterrein. En zo was de ‘Scouting Sint Maarten Groene Limonade Party’ geboren. En wat moet je nou doen voor zo’n geweldig feest? Niet veel. Er werd hout gehakt, flyers opgehangen, hout gehakt, wat te drinken ingeslagen, hout gehakt, mensen uitgenodigd, en nog meer hout gehakt. En al dit harde werk resulteerde in een hele gezellige avond!

Verder hebben we die week nog allemaal spannende dingen gedaan. We zijn gaan klettersteigen, klimmen tegen rotswanden en over grote ravijnen. Het was die dag een goede 30 graden, dus het zweet gutste van het gezicht van menig WV-er. Het uitzicht was wel geweldig! Ook zijn we gaan mountainbiken, wat toch wat zwaarder was dan het van te voren leek. Na een steile klim is er overgegeven, kettingen eraf getrapt, en bij de afdaling is er zelf iemand uit de bocht gevlogen, om vervolgens een aantal meter het ravijn in te rollen… Maar al met al was het wel heel gaaf om te doen. Verder hebben we nog twee keer het zwembad opgezocht, en we zijn nog wat cultuur gaan snuiven in Luxemburg stad, samen met onze favoriete bestuursleden Robert en Jeroen, die ons een nachtje kwamen vergezellen in Wiltz.

Deze week liep het kampterrein langzaam leeg, dus toen de zaterdag aanbrak en er allemaal nieuwe groepen kwamen werd het weer tijd om even bij ze langs te gaan. Aan onze rechterkant stond een stam uit Leiden, en aan de andere kant van ons kwam een sherpagroep uit Bloemendaal te staan, hoera! Maar toen we die avond met z’n allen gezellig rond het vuur zaten, kwam de begeleiding met een hele leuke mededeling: ‘Jongens, pak je spullen, jullie gaan op dropping!’ Dus zoals van te voren afgesproken vluchtte iedereen snel het bos in, maar de meesten kwamen weer snel terug. We moesten er toch echt aan geloven, de dropping was een feit. En dat op de leukste avond nog wel… Toen we die ochtend tegen het dageraad weer terug kwamen waren de meeste WV-ers alweer over hun slaap heen, dus er werd nog even bij het vuurtje gechilld, maar uiteindelijk is iedereen lekker naar bed gegaan.

De ochtend daarna was ook de enige ochtend waar die ‘tien uur ontbijt’-regeling iets versoepeld werd. War Museum Bastogne, dat is wat er voor vandaag op de planning stond. Een interessant museum over de Slag om Bastenaken. Alleen echt veel kennis is er niet opgedaan, daar was iedereen net even te moe voor. We hebben nog een beetje door het stadje rondgelopen voordat we weer terug gingen naar Wiltz. Die avond, en vooral de dag die daarop volgde, was het tijd om even bij te slapen. De begeleiding had voor de laatste keer het zwembad opgezocht, terwijl de rest van de Wilde Vaart de matjes buiten had gelegd om even een dagje goed te relaxen. En toen brak de laatste avond al weer aan. En daar kwam het dagje niks doen goed van pas. De meeste Wilde Vaarders zochten pas rond een uurtje of 6/7 hun bed weer op, maar sommigen bleven ook gewoon buiten slapen. In ieder geval totdat ze door de hoosbuien weer terug in de tenten gedwongen werden. En die hoosbuien bleven tot de volgende ochtend doorgaan. Lekker, we hebben alle tenten kletsnat in moeten pakken, en iedereen zat doorweekt in de auto. Op naar Nederland, het grote ‘Wilde Vaart Pakken Wat Je Pakken Kan in Wiltz’-kamp zat er weer op. En voor degene die het zich nog afvroeg, ja, er is inderdaad gepakt wat er te pakken viel ;)

Bij deze wil ik er dan toch nog even bij zeggen dat ik het een ontzettend gaaf, weergaloos en vooral gezellig kamp vond. Ik heb tien dagen lang alleen maar genoten, en ik wil iedereen die mee was daar heel erg voor bedanken! Ik hoop dat jullie het ook net zo leuk vonden als ik!

Groetjes, Rik Froeling