Wilde Vaart MBT 2015: Lopen door de groene heuvels

De Master Berentocht (voor kenners: MBT) is de jaarlijkse wandeltocht van de Wilde Vaart. Deze toch wordt niet gekenmerkt door de lange afstanden, dat is voor de jongens en meisjes van de ZV, maar meer door het gezellig samenzijn en lopen met je backpack. Dit jaar hadden Rik en ik de eer deze tocht te mogen organiseren. Na brainstormsessie die hun weerga niet kennen, kannen met koffie en vele tegenslagen (lees: terreinen die niet reageerden of gesloten waren), kon de MBT 2015 op 28 december eindelijk van start gaan. In alle vroegte zijn Jochem, Rik en ik voor de groep uit gereisd naar het pittoreske Valkenburg in Limburg.

Op de eerste dag hadden we een route van 16,5 km uitgezet door het glooiende Limburgse landschap. Onderweg genoten we van de klanken van Martin Tuungevaag, ging het eten van hand tot hand en hebben we zelfs nog heel cultureel verantwoord naar een lokaal kasteel gekeken. Dat we uiteindelijk 22 km hadden gelopen, viel natuurlijk niemand op. Rond een uur of drie kwamen we uiteindelijk aan bij ons verblijf voor de komende twee dagen, een scoutinggebouw in Maastricht. Als een ware master chef en zijn hulpje stonden Rik en ik in de keuken om een klassiek scoutinggerecht te maken. De avond heeft zich verder gekenmerkt door een heerlijk kampvuur, muziek en een late-night cappuccino.

De tweede dag brak al vrij vroeg aan, want de lokale ezeldames wilden water halen. Gelukkig reageren de Limburgse dames vrij goed op het onuitgeslapen hoofd van een Wilde Vaarder uit het raam en konden we daarna snel aan ons ontbijt onder het genot van de pianoklanken van ‘River flows in You’. Deze tweede dag stond in het teken van een klein uitje naar het zwembad. Dat we daar heen moesten lopen en dat het wat verder dan gepland was, mocht de pret niet drukken en ik denk dat ik namens de WV spreek als ik zeg dat ze ons niet zullen vergeten. Na deze ‘sportieve activiteit’ moesten de reserves weer worden aangevuld, immers goede voornemens daar doen we niet aan! Een ‘lokale’ multinational met gouden bogen met ‘echt voedsel’ verzadigde al snel de grootste trek. Aangezien de WV nog geen behoefte had aan avondeten besloten we de kerstmarkt op het Vrijthof maar eens te bezoeken en wat voor een complete chaos was het daar. Heel sfeervol dat wel, maar chaos. Na nog eens geruime tijd gelopen te hebben, kwamen we voldaan aan bij het clubgebouw. De rest van de avond stond wederom in het teken van een vuur, gezelligheid en oudjaar. Traditioneel vieren wij met de WV oudjaar op de avond van de negenentwintigste/de vroege ochtend van de dertigste (de laatste dag van een jaar scouting). Onze voorzitter, Rik, sprak kort maar krachtig uit hoe het scoutingjaar eruit zag en daarna kon er geproost worden.

De laatste dag stond vooral in het teken van vroeg opstaan en opruimen, want de lokale gebouwbeheerder kwam controleren of alles nog wel heel was. Na met vlag en wimpel door deze test heen gekomen te zijn, vertrokken we vol goede moed weer naar Valkenburg. De route leidde ons over verrassend groene heuvels, langs een mergelgrot en de Cauberg. In Valkenburg hebben een aantal mensen genoten van het heerlijke weer op een terrasje met een puntje vlaai. Al snel daarna werden we opgepikt door de toegesnelde ouders en was de MBT 2015 al weer voorbij.

Deze MBT was voor mij alweer de laatste. Na tweeënhalf jaar bij de Wilde Vaart te mogen hebben doorgebracht, wordt het binnenkort voor mij tijd om verder te kijken dan chillen in ons hok. Ik vond het zeker een weergaloze tijd, met ontzettend mooie momenten. Ik wil bij dezen dan ook al mijn mede-Wv’ers bedanken voor deze tijd. Als laatste denk ik dat ik namens de organisatie spreek als ik zeg dat het een fantastische MBT was daar in het verre Limburg en dat we uitkijken naar een nieuw scoutingjaar!

Door: Thom Zwaan